Açık konuşacağım, bu şimdiye kadar gördüğümüz en zorlu Eleme Aşamalarından biri ve en iyi beş takımın neredeyse kesinlikle ilerleyeceğini söyleyebiliriz. Vitality, bu yıl katıldıkları hemen hemen her turnuvada play-offlara kaldı. Bunun tek istisnası, şubat ayında oynanan yılın ilk turnuvası olan IEM Katowice oldu. MOUZ, ESL Pro League ve IEM Dallas’ta play-offlara kalamadı, ancak diğer tüm turnuvalarda play-offlara ulaşmayı başardı. G2, sadece IEM Rio’da play-offlara kalamadı ve bu da BLAST Fall Finals şampiyonluğu sonrası bir düşüşten kaynaklanıyordu. NaVi, BLAST World Finals’taki çöküşünden önce art arda beş büyük final gördü. Team Spirit’in bile küçümsendiğini söyleyebiliriz. Oysa tek başarısızlıkları, sonuncu oldukları ünlü IEM Cologne turnuvasında yaşandı.
Bu Eleme Aşaması’ndan birçok sürpriz takımın çıkma olasılığı oldukça düşük. Ayrıca, lütfen Valve, bu aşamanın adını değiştirin. Major hakkında konuşurken bir takımın “Eleme için kalifiye oldu” veya “Eleme Aşaması’na ilerledi” demek gereksiz kafa karışıklığı yaratıyor.
Aşama isimleri ne olursa olsun, işte bu aşamada gözümün üzerinde olacağı takımlar:
MIBR
Complexity’nin tam tersi. MIBR, 15 ay boyunca aynı beş kişilik kadroyla mücadele etti. Ancak bu sürecin sonuna geldiler. Bu uzun süreli birlikteliğe rağmen ve ESL Pro League’de 3.–4. sırada bitirmelerine rağmen, Lucaozy transferi fırsatı doğunca harekete geçtiler. Fluxo’da adeta hapsolmuş bir yıldız olan Lucaozy’nin insani ile rol çakışması yaşadığı bile iddia edilebilirdi. Ancak MIBR yine de bu hamleyi yapmaya karar verdi. Bunun sonucunda hem tavan seviyeleri hem de Lucaozy’nin performansı her turnuvada büyük ölçüde yükseldi.
Lucaozy’nin gelişimi turnuvalar boyunca tamamen doğrusal bir şekilde ilerledi:
- 0.86 – CBCS Masters
- 0.94 – ESL Challenger Katowice
- 1.06 – Americas RMR
- 1.15 – Shanghai Major Opening Stage
Bu durum eşi benzeri görülmemiş bir olay çünkü her turnuva ile rekabet seviyesi de artmasına rağmen bu gelişim yalnızca iki ay içinde gerçekleşti.
MIBR’nin takım olarak orta ve geç raund aşamalarında daha iyi uyum sağlamayı öğrenmesi gerekiyor, çünkü bireysel oyunlara çok fazla sıkışabiliyorlar. T-side oyunlarında zaman 0:40’ı geçtiğinde MIBR’nin nasıl bir çözüm üretmeye çalıştığını gördüğümde kafamı kaşıyorum. Ancak diğer yandan, onların üst sınırı tamamen yıkıcı bir güç. Flyquest’e karşı oynadıklarında, tek bir flash ile her alanda sürekli olarak çoklu entry kill buldular ve Flyquest’in utility kullanımına hiçbir saygı göstermediler—bu, birçok kişinin Major koşularında tehdit olarak gördüğü bir takıma karşı büyük bir seviye farkının açık bir göstergesiydi.
MIBR’nin gelişmeye devam edeceğini ve dünya çapında sürekli olarak ilk 12’de yer alan bir takım olacağını düşünüyorum. Hatta paiN ve Furia ile Brezilya’nın en iyi takımı olma konusunda yarışabilirler. Gelişim açısından eksik olan parça yavaş yavaş bir yıldız AWPer haline geliyor. Ne yazık ki, saffee’nin hala gelişmesi gereken çok fazla alanı var. Ancak saffee’nin iyi tarafı, AWP’nin işe yaramadığını hissettiğinde bunu zorlamıyor ve oldukça yetenekli bir rifler olarak oynayabiliyor.
Drop, Opening Stage’de gördüğüm en iyi oyun içi liderlerden (IGL) biri. Takım arkadaşlarının verimliliğini maksimize etmek için tam olarak ne yapılması gerektiğini çok iyi biliyor. Düşük utility ile yapılan site baskınlarında kendisini sürekli olarak entry rollerine yerleştiriyor ve yıldızlarını frag almaya hazırlamak için mükemmel utility kullanıyor. Skor tablosu asla onun bu takıma olan gerçek değerini yansıtmayacak, çünkü gerçekten etkileyici bir strateji oyunundaki komutan gibi oynuyor.
paiN
biguzera, şimdiye kadar en büyük turnuvalardan bazılarında kendini kanıtladı. Özellikle Kopenhag’daki etkileyici performansı, paiN’in 9.–11. sırayı (Eleme Aşaması’nda 2–3) elde etmesini sağladı. Bu süreçte The Mongolz ve Heroic’i Bo3 serilerinde mağlup ettiler.
Şimdi ise takımı ona yetişmeye başladı. Şu anda nqz’nin Güney Amerika’nın en iyi AWPer’ı olduğuna dair güçlü bir argüman ortaya çıkıyor. Americas RMR’de 1.39, Açılış Aşaması’nda 1.11 ve en önemlisi, bir önceki Major’deki kötü performansına kıyasla büyük bir gelişme gösterdi. O zamandan beri genel olarak 1.13 rating elde etti, ancak daha güçlü rakiplere karşı performansında düşüş yaşadığı biliniyor (ilk 30’daki takımlara karşı sadece 1.03).
Snow, destekleyici rollerden gelen ateş gücü açısından önemli bir katkı sağladı, ancak aynı zamanda mentalitesiyle de öne çıktı. Bir süredir bu 17 yaşındaki oyuncunun takımın en sesli ve en cesur oyuncusu olduğu konuşuluyor. Ancak benim en çok beğendiğim gelişim, kauez’den geldi. Genellikle anchor ve uç roller oynasa da oyun bilgisi son bir ayda ciddi şekilde gelişti. Bu pozisyonlardan aldığı 1.21 rating muhtemelen sürdürülebilir değil, ancak Major’ün ilerleyen aşamalarında bu ivmeyi devam ettirebilirse, paiN en dengeli Brezilya takımı olma konusunda iddialı olabilir.
Bunun yanı sıra, henüz lux’den bile bahsetmedim. Açılış Aşaması’ndaki bireysel performansı, takımına bazı önemli harita zaferleri kazandırdı. Cloud9’a karşı oynadıkları maçta 21–14 ile bitirdi ve Anubis’te alan kazanma konusunda kilit bir rol oynadı. Absürt spray transferleri ve korkusuz oyun tarzı sayesinde paiN için bombsite’ları açtı ve 1.33 rating elde ederek takımını taşıdı. Ayrıca, alan kazandıktan sonra geri çekilmeyi de biliyor ve rakipleri üzerinde yarattığı korkuya güveniyor. Bir alan kazanan (space-taker) için böylesine dengeli bir oyun her zaman takdir edilir, özellikle de genellikle en zor entry rollerini üstlenmek zorunda kalmasına rağmen.
Sonuç (ve FURIA)
Açıkçası, FURIA benim “göz testimi” geçemedi. IEM Rio’daki yarı finalde MOUZ’a karşı oyun planları felaketti. Bireysel oyuncuların rollerinde kötü olduğunu düşünmüyorum, ancak oyun planlarını istedikleri kadar temiz bir şekilde uygulayabildiklerini de sanmıyorum. Koordinasyonsuz orta raund oyunları ve kötü tempo seçimleri gördüm.
Kscerato, şu anda insani tarafından Brezilya’nın en etkili oyuncusu olarak geride bırakılmış olabilir. FURIA her zaman deneyime sahip olacak, ancak genç yetenekler sadece onların ensesinde değil—artık ısırmaya başladılar.
