Brazylijscy outsiderzy fazy eliminacyjnej (Autor: MAUISNAKE)

Muszę być szczery – to jedna z najbardziej jednostronnych faz eliminacyjnych, jakie kiedykolwiek widzieliśmy, gdzie niemal na pewno pięć najlepszych drużyn awansuje dalej. Vitality zakwalifikowało się do play-offów dosłownie każdego turnieju, w którym wzięło udział w tym roku, z wyjątkiem IEM Katowice, który był pierwszym turniejem w lutym. MOUZ nie udało się dostać do play-offów ESL Pro League i IEM Dallas, ale osiągnęło fazę pucharową we wszystkich pozostałych wydarzeniach. G2 nie zakwalifikowało się tylko do play-offów IEM Rio, a to i tak było po wygraniu BLAST Fall Finals, co mogło wpłynąć na ich formę. NaVi miało serię pięciu kolejnych wielkich finałów, zanim rozpadło się podczas BLAST World Finals. Ludzie mogą nawet niedoceniać Team Spirit, pomimo faktu, że jedyne ich całkowite odpadnięcie miało miejsce w IEM Cologne, gdzie zajęli ostatnie miejsce.

Szanse, że wielu outsiderów przejdzie przez tę fazę eliminacyjną, są niewielkie. I przy okazji – Valve, proszę, zmieńcie nazwę tej fazy. Mówienie, że drużyna „zakwalifikowała się do eliminacji” albo „awansowała do fazy eliminacyjnej”, brzmi po prostu zbyt myląco.

Niezależnie od nazw faz, oto X drużyn, które będę uważnie obserwował w tej fazie:

MIBR

Anty-Complexity. MIBR miał skład pięciu zawodników, który utrzymał się przez 15 miesięcy. Jego cykl dobiegł końca. Pomimo tego, że utrzymali ten skład przez tak długi czas i właśnie zajęli 3.–4. miejsce w ESL Pro League, zdecydowali się na zmiany, gdy tylko Lucaozy stał się dostępny. Gwiazda uwięziona w „więzieniu” Fluxo – niektórzy mogli nawet argumentować, że Lucaozy i insani mają nakładające się role. Mimo to MIBR zdecydowało się na ten ruch. Ich potencjał dramatycznie wzrósł, podobnie jak poziom gry Lucaozy w każdym kolejnym turnieju.

Postęp Lucaozy jest czysto liniowy w kolejnych wydarzeniach:

• 0.86 – CBCS Masters
• 0.94 – ESL Challenger Katowice
• 1.06 – Americas RMR
• 1.15 – Shanghai Major Opening Stage

To jest coś bezprecedensowego, ponieważ poziom rywalizacji również wzrastał z każdym kolejnym turniejem, a to wszystko wydarzyło się w ciągu zaledwie dwóch miesięcy.

Zespół musi jeszcze lepiej nauczyć się współpracy w środkowej i późnej fazie rundy, ponieważ czasami wpadają w indywidualne zagrania. Naprawdę łapię się za głowę, gdy widzę, jak MIBR próbuje znaleźć rozwiązanie dla rundy, gdy zegar pokazuje 0:40 po stronie atakującej. Z drugiej strony, ich sufit jest potężną siłą destrukcji. W meczu przeciwko Flyquest regularnie znajdowali wielokrotne entry fragi z jednej flashbangi, całkowicie lekceważąc utility przeciwnika – to jasny pokaz różnicy w umiejętnościach wobec drużyny, którą wielu uważało za zagrożenie dla ich drogi do Majora.

Spodziewam się, że MIBR będzie się dalej rozwijać i znajdzie się wśród 12 najlepszych drużyn na świecie, mogąc rywalizować nawet z paiN i Furią o miano najlepszej brazylijskiej ekipy. Jeśli chodzi o rozwój, brakującym elementem powoli staje się gwiazdorski AWPer. Niestety, saffee ma jeszcze dużo do poprawy. Jego zaletą jest jednak to, że jeśli czuje, że AWP nie działa, nie forsuje jej na siłę i jest całkiem solidnym riflerem.

Drop to także jeden z najlepszych IGL-i, jakich widziałem w Opening Stage, jeśli chodzi o robienie dokładnie tego, co trzeba, by zmaksymalizować wydajność swoich gwiazd. Konsekwentnie zajmuje rolę entry w atakach przy niskiej ilości utility i świetnie rzuca granaty, by ustawić swoich graczy na zabójstwa. Tablica wyników nigdy nie odda jego prawdziwej wartości dla zespołu, bo tak naprawdę gra jak strategia czasu rzeczywistego z imponującymi jednostkami.

paiN

biguzera już udowodnił swoją wartość w jednych z największych turniejów, zwłaszcza podczas imponującego występu w Kopenhadze, który doprowadził paiN do zajęcia 9.–11. miejsca (2–3 w fazie eliminacyjnej) po pokonaniu The Mongolz i Heroic w Bo3.

Teraz jego drużyna nadrabia zaległości. Coraz więcej argumentów przemawia za tym, że nqz jest obecnie najlepszym AWPerem w Ameryce Południowej. Rating 1.39 na Americas RMR, 1.11 w fazie otwierającej i, co najważniejsze, ogromna poprawa po słabym występie na poprzednim Majorze. Od tamtej pory utrzymuje średni rating na poziomie 1.13, choć jest znany z tego, że gorzej wypada przeciwko silniejszym drużynom (zaledwie 1.03 przeciwko zespołom z Top 30).

Snow był wartościowym wzmocnieniem, nie tylko pod względem firepoweru z pozycji wspierających, ale także mentalności. Już od jakiegoś czasu mówi się, że ten 17-latek jest najbardziej ekspresyjny i bezczelny w drużynie. Jednak największy wzrost formy, który naprawdę mi się podoba, pochodzi od kaueza. Mimo że zazwyczaj gra jako anchor lub na pozycjach ekstremalnych, jego wyczucie gry poprawiło się w ostatnim miesiącu w sposób wręcz dramatyczny. Rating 1.21 z tych pozycji prawdopodobnie nie jest do utrzymania, ale jeśli uda mu się wykorzystać część tego impetu w późniejszych etapach Majora, paiN może stać się najbardziej wszechstronną brazylijską drużyną.

Na dodatek nie wspomniałem jeszcze o luxie. Jego indywidualne wysiłki podczas fazy otwierającej przyniosły kluczowe zwycięstwa na mapach. W meczu przeciwko Cloud9 zakończył z wynikiem 21–14 i odegrał kluczową rolę w zajmowaniu przestrzeni na Anubis. Absurdalne spray transfery i brak strachu, który pozwalał paiN otwierać bombsite’y, przełożyły się na rating 1.33, co oznaczało, że niemal w pojedynkę prowadził swoją drużynę. Wie także, jak odsunąć się po zajęciu terenu, pewny tego, że jego przeciwnicy czują respekt. Dobrze zaokrąglona gra w roli space-takera jest zawsze ceniona, nawet jeśli często przydziela się go do najtrudniejszych wejść.

Wnioski (i FURIA)

Mówiąc wprost – FURIA nie przeszła mojego „eye testu”. Plan gry przeciwko MOUZ w półfinale IEM Rio był katastrofalny. Nie uważam, że indywidualni zawodnicy są słabi w swoich rolach, ale nie sądzę, aby byli w stanie realizować swoje założenia tak czysto, jak by tego chcieli. Widziałem brak spójności w mid-roundach i złe decyzje dotyczące tempa gry.

Kscerato może być już w tym momencie wyprzedzony przez insaniego jako najbardziej wpływowy brazylijski zawodnik. FURIA zawsze będzie miała doświadczenie, ale młode talenty nie tylko depczą im po piętach – już gryzą.